Zaplanowana dobrze strategia rozwoju zawodowego to jeden z elementów jakie powinno się mieć na swojej liście osobistego dobrostanu. Istnieją liderzy, którzy świadomie dbają o to, by nie wypalić się zawodowo. Jednak tylko wąska grupa ma świadomość jak ważna jest stabilizacja emocjonalna na stanowiskach zarządczych. 

Nie każda też organizacja dba o właściwe wsparcie psychologiczne czy coachingowe dla kadry kierowniczej. A tymczasem zmiany w organizacjach, szczególnie takie, które mają charakter fundamentalny - gdy zagrożone może być zabezpieczanie potrzeb, wartości oraz realizacja celów liderów - przyczyniają się do osłabienia poczucia bezpieczeństwa i dotychczasowej struktury stabilności kluczowych pracowników. 

Mogą to być zmiany organizacyjne, strukturalne, czy personalne we firmie, które wymusza rynek. Mogą to być nowe zasady we firmie, wprowadzone za szybko, bądź bez właściwego przygotowania kadry. Istnieje wiele sytuacji, które kryzys emocjonalny mogą wywołać: np. awans na stanowisko, przesunięcie, zbyt szybki wzrost firmy i rozrośnięcie się struktury bez właściwego zadbania o pracowników, którzy tą zmianę muszą unieść i ją wprowadzić. 

W sposób naturalny u człowieka budzą się wtedy mechanizmy adaptacyjne.  Zdarza się wówczas, że osoba zarządzająca sięga po sposoby dostosowania się do nowej sytuacji, które  zna. Trudność tej sytuacji polega na tym, że mogą być one destrukcyjne, autodestrukcyjne, bądź może lider ich nie mieć w swoim doświadczeniu. Jak łatwo się domyśleć, taka sytuacja owocuje frustracją, przemęczeniem emocjonalnym, dużą dawką niepotrzebnego stresu, brakiem motywacji co najczęściej odbija się na podwładnych. Wszystkie te czynniki osłabiają koncentrację na jakości, efektywność, odpowiedzialność za powierzone działania, odwagę do radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych. 

Konfrontacja z nowym, przeżywanym jako niekontrolowalne (ponieważ nieznane) może być początkiem trudnych przeżyć i prowadzić do ujawniania się deficytów, a co za tym idzie - lęków. Dlaczego tak niewiele się o tym mówi?

Kiedy te trudne przeżycia i towarzyszące im emocje utrzymują się dłuższy czas, osłabia to na poczucie wewnętrznej równowagi co z kolei prowadzi do kryzysu emocjonalnego.

Można by pomyśleć, że rozwiązaniem jest zmiana pracy. Wiele osób, które tkwią na nielubianych przez siebie stanowiskach.  Jednak wyniki badań CBOS pokazują, że mniej niż jedna trzecia (28 proc.) osób utrzymujących się z pracy deklaruje, że zmieniła miejsce zatrudnienia w ciągu ostatnich pięciu lat. A prawda jest taka, że każdy, kto znajduje się w martwym punkcie swojej kariery, zmaga się z wypaleniem zawodowym, bądź kryzysem emocjonalnym. 

Jak temu przeciwdziałać? Poznaj 5 rzeczy, które warto zrobić oraz pobierz z grafiki pytania pogłębiające. 

• Sprawdź czy Twoje zachowanie w sytuacji, w której jesteś, Cię buduje, czy destabilizuje.
• Określ obszary do zmiany w Twoim życiu zawodowym i osobistym.
• Wyznacz cele dla Ciebie (czyli: Jak chcesz, żeby było?/ Jaki/jaka chcesz wtedy być?/ Co będziesz mógł/mogła wtedy robić innego?).
• Skorzystaj z procesu coachingu i dokonaj przeglądu wszystkich ważnych obszarów w Twoim życiu na chwilę obecną.
• Szukaj metod, wiedzy, odpowiedzi na pytania, słuchaj podcastów, czytaj, szukaj wiedzy źródłowej sam, bądź sięgnij po wsparcie profesjonalistów, uczestnicz w kursach, warsztatach.

Kryzys emocjonalny w wyniku długo trwającej stresującej, trudną emocjonalnie sytuacji może być przeżywany jako wewnętrzny chaos, gonitwa emocji i myśli, brak chęci do dotychczasowej aktywności, uogólniony brak nadziei. Sposób przeżywania jednak u każdego będzie inaczej wyglądał, gdyż każdy człowiek ma niepowtarzalną strukturę osobowości. Warto wiedzieć, że kryzysy emocjonalne towarzyszą całemu naszemu życiu. To wyzwanie dla naszych mechanizmów adaptacyjnych. Są nieodłączną częścią naszej egzystencji. Wżne jest to jak radzimy sobie z dostosowaniem się do nowych sytuacji, jak w takich chwilach dbamy o siebie i swoje potrzeby. Jak podchodzimy do tego co jest w naszym życiu ważne. 

Kryzys emocjonalny może wystąpić, gdy ignorujemy swoje potrzeby, „wycinamy” emocje i pozostajemy w konflikcie z własnymi wartościami. Wówczas może się wydawać, że „Nic się istotnego nie stało się”, na poziome przeżyć jednak świat postrzegania siebie, świata i innych dezintegruje się.

Każda trudna i utrzymująca się emocja będzie wpływała na stan naszego ciała i przy długotrwałym utrzymywaniu się może być przyczyną zaburzeń psychosomatycznych.

Warto pamiętać, że potencjalnie każda sytuacja, w której nie możemy realizować swoich potrzeb i pozostajemy w konflikcie z naszymi wartościami może przybierać charakter traumy. To może być zarówno trudna relacja, jak i kłopoty bliskich, rozstanie czy emigracja, czyli obiektywne zewnętrzne wydarzenia i każda sytuacja wymagająca od nas wejścia w nowe role.

Sprawdź, gdzie jesteś ze sobą!

Odpowiedz na pytania, których odpowiedzi pomogą zarysować istotę tego co dzieje się w tym zakresie obecnie w zakresie rozwoju zawodowego i umów się na gratisową konsultację.